12 lutego wspominamy

W rodzinie franciszkańskiej:

Bł. Rizeriusz z Muccii, uczeń św. Franciszka, kapłan z I Zakonu (+l236)
Rizeriusz urodził się w Muccii (Macerata, Włochy). Jego życie związane jest z późniejszym bł. Peregrynem z Falerone. Obaj byli studentami prawa w Bolonii; jeden chciał zostać sędzią, a drugi burmi­strzem. 5 VIII 1222 r. do Bolonii przybył św. Franciszek. Gdy go ujrzeli i wysłucha­li jego ewangelicznych słów, przyłączyli się do niego. Rizeriusz udał się do Marchii, gdzie żył i postępował jak człowiek święty, dosko­nale zachowując regułę braci mniejszych. Następnie przyjął święcenia kapłańskie i był ministrem prowincjalnym, wdraża­jąc współbraci do życia ubogiego i radosnego. Był także dobrym i nie­strudzonym kaznodzieją. Ostatnie lata swego życia spędził w pustelni w Apeninach w pobliżu kościoła św. Jakuba Apostoła. Umarł 7 II 1236 r. Papież Grzegorz XVI dnia 14 XII 1838 r. potwierdził jego kult jako błogosławionego.

Również 12 lutego Bł. Modest Maria z Torrente, brat i męczennik z III Zakonu Regularnego (1885-1936)
Wincenty Gay Zarzo urodził się 19 11885 w Torrente (Hiszpania). Jego rodzice należe­li do III Zakonu św. Franciszka. Jako chło­piec uczył się w kolegium amigoniańskim. 6 I 1903 r. wstąpił do tercjarzy kapucynów od Matki Bożej Bolesnej; w 1911 r. złożył śluby wieczyste. Kilkakrotnie prosił przeło­żonych, by umożliwili mu przygotowanie się do kapłaństwa, jednak przez całe życie po­został jako brat koadiutor. Przez 10 lat pra­cował z trudną młodzieżą, później był od­powiedzialny za kandydatów do zakonu. Ostatnie 20 lat spędził w klasztorze Nuestra Senora de Monte Sion w swoim rodzinnym mieście, gdzie wspaniale łączył nauczanie z zarządem domu zakonnego. Między 8 a l0 IX 1936r. został aresztowany i osadzony w więzieniu La Torre. Stamtąd wyruszył nocą 17IX wraz z 8 innymi kapła­nami i zakonnikami w drogę ku męczeństwu. Jego doczesne szczątki, razem z doczesnymi szczątkami pozostałych zakonników, spoczywają w kaplicy Męczenników w kościele Nuestra Senora de Monte Sion w Torrente.
Papież Jan Paweł II beatyfikował go w Rzymie 11 III 2001 r. w grupie 233 męczenników hiszpańskich.

W Kościele Powszechnym:

 W Augusta Emerita (Merida), na terenie dzisiejszej Hi­szpanii, św. Eulalii, jednej z najbardziej popularnych w tym kraju bohaterek wiary. Była ponoć bardzo młoda, gdy za Maksymiana ogarnęła ją fala prześladowań. Sławił ją poeta Prudencjusz, wielki Augustyn, a później Fortunat i Grzegorz z Tours. Niektórzy utoż­samiają ją z Eulalią z Barcelony, co wydaje się być wysoce pra­wdopodobne.

 W Antiochii Syryjskiej św. Melecjusza, patriarchy. Wy­powiadał się zdecydowanie za wyznaniem nicejskim i dlatego po­szedł na wygnanie oraz doczekał się tego, że na jego miejsce wpro­wadzono kogo innego. W ten to sposób powstała tzw. schizma melecjańska. Ujmowali się za nim kapadocczycy, zwłaszcza Bazyli z Cezarei. Wróciwszy z trzeciego wygnania, zdołał jeszcze dokonać wiele, a w r. 381 przewodniczył Soborowi Konstantynopolskiemu. Jego końca już się nie doczekał. Mowę pogrzebową wygłosił św. Grzegorz z Nyssy.

 W Akwizgranie św. Benedykta z Anianu, wielkiego od­nowiciela życia zakonnego. Zrazu hołdował pewnym surowościom, ale później, będąc opatem w Saint-Seine, zmienił zdanie i złago­dził swój sposób postępowania. Klasztor rozrósł się wówczas i li­czył 300 mnichów. Opracował dla nich zbiór reguł, a następnie przystąpił do organizowania kongregacji opactw. Popierany przez Ludwika Pobożnego osiadł następnie w Marmoutier, potem zaś przyjął od cesarza fundację w Kornelmunster pod Akwizgranem. Zmarł w r. 821.