wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Św. Franciszek od św. Michała, brat i męczennik z I Zakonu (1543-1597)
Urodził się w diecezji Palencia w Hiszpanii w 1543 r. w szlachetnej i religijnej rodzinie. Już w młodości odznaczał się pobożnością, umiarkowaniem, czystością, miłością i modlitwą. W 1566 r. przywdział habit św. Franciszka w Zakonie Braci Mniejszych. Czuł się niegodnym przyjęcia święceń kapłańskich. W klasztorze spełniał wszelkie posługi pełen radości i optymizmu.
Pragnąc wieść życie pełne umartwień i wyrzeczeń, przeniósł się do prowincji św. Józefa, założonej przez św. Piotra z Alkantary. Żywił wielkie pragnienie męczeństwa i poświęcenia swego życia dziełu ewangelizacji. Wraz z późniejszym św. Piotrem Chrzcicielem udał się najpierw do Meksyku, a następnie na Filipiny. Nie będąc kapłanem, głosił tam Ewangelię Chrystusa. Słowem potwierdzonym przykładem życia nawrócił wielu. Następnie z Filipin udał się ze św. Piotrem Chrzcicielem do Japonii, gdzie wiele pracował nad nawróceniem Japończyków.9 XII 1596 r. został aresztowany w Osace i przewieziony do Meako, gdzie odcięto mu część lewego ucha. Następnie przewieziono go wraz z innymi do Nagasaki, gdzie został ukrzyżowany 5 II 1597 r. Miał wtedy 54 lata. Wyrok wykonano w obecności wielu chrześcijan i marynarzy portugalskich.Błogosławiony papież Pius IX kanonizował go 8 VI 1862 r.
w Kościele Powszechnym
W Poitiers św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła. Mimo że był żonaty, obrano go pasterzem miejscowego kościoła. Stanął wówczas w obronie św. Atanazego i odsunął się od tych, którzy sprzyjali arianizmowi. Wiele lat spędził na wygnaniu. Napisał kilka dziełek, z których najcenniejszym jest traktat De Trinitate. Zmarł w r. 367 lub następnym. Doktorem Kościoła ogłosił go Pius XI.
W starożytnym Singidunum, w pobliżu dzisiejszego Belgradu, męczenników Hermylusa i Stratonika. W czasie prześladowania wrzucono ich do Dunaju. Stało się to prawdopodobnie za rządów cesarza Licyniusza.
W Mediolanie bł. Małgorzaty z Binasco, augustianki. Zmarła w r. 1497.