W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Piotr z Trei, kapłan z I Zakonu (ok. 1225-1304). Urodził się w Trei około 1225 r. Był człowiekiem modlitwy, kontemplacji i życia ascetycznego. Jako młodzieniec wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, pragnąc naśladować życie i cnoty św. Franciszka. Jakiś czas spędził na górze Alwerni w miejscu zwanym franciszkańską Kalwarią, gdzie Biedaczyna z Asyżu otrzymał łaskę stygmatów. Tu wśród drzew i skał Piotr oddał się ascezie i kontemplacji, doświadczając ekstaz i wizji. Ale był również kapłanem, przede wszystkim niestrudzonym w przepowiadaniu Słowa Bożego kaznodzieją. Przemierzał ziemię włoską i głosił Ewangelię nawrócenia. Zmarł w wieku 79 lat 19 II 1304 r. w klasztorze w Sirolo. Papież Pius VI dnia 11IX 1793 r. zatwierdził jego kult jako błogosławionego.
w Kościele Powszechnym:
W Antiochii św. Zenobiusza, kapłana. Wspomina o nim w swej Historii kościelnej Euzebiusz: ?W Antiochii, przez swą wytrwałość aż do śmierci posuniętą, Boże uwiełbili Słowo. Jeden z nich, biskup, został rzucony w odmęty morskie, drugi zaś, Zenobios, najlepszy z lekarzy, mężną śmierć poniósł wśród strasznych, w boki mu zadawanych męczarni”. Stało się to prawdopodobnie w r. 310.
W Orleanie, we Francji, św. Eucheriusza, biskupa. Młodość spędził w klasztorze w Jumieges. Powołany na stolicę biskupią w Orleanie, spokoju długo nie zażywał. Wygnany przez Karola Młota, przebywał w Kolonii. Ostatnie sześć lat życia spędził w Sarchinium (Saint-Trod) pod Leodium, gdzie mnichów budował swym ascetycznym wyrobieniem. Zmarł w r. 738.
W Katanii, na Sycylii, św. Leona, biskupa. Pochodzi! z Rawenny. Zasiadając na stolicy biskupiej, dokonał ponoć wielu cudów. Zmarł w r. 787.