wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Franciszka Ksawera Cabrini, dziewica z III Zakonu (1850-1917), założycielka Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego
Urodziła się 15 VII 1850 r. w Sant?Angelo Lodigiano w Lombardii (Włochy) jako ostatnia z trzynaściorga dzieci Augustyna i Stelli Oldinich. Wzrastała w chrześcijańskim środowisku wiejskim. W młodym wieku wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka. Po odbyciu studiów nauczycielskich przez 2 lata pracowała w szkole w Vidardo. W tym czasie zmarli jej rodzice, a w niej dojrzewało powołanie zakonne. Z racji słabego zdrowia kilkakrotnie odmawiano jej przyjęcia. Pracowała w Casa della Prowidenza w Codogno. W 1880 r. z 7 przyjaciółkami z tego instytutu założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego. W 1887 r. otworzyła dom w Rzymie i przed obrazem św. Franciszka Ksawerego złożyła ślub wyjazdu na Wschód. W Rzymie spotkała się z biskupem Placenzy Janem Chrzcicielem Scalabrinim, który wskazał jej inne pole działania, opowiadając o losie emigrantów włoskich w Ameryce. Zachęcona przez samego papieża Leona XIII w 1889 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Aż 24 razy przyjeżdżała stamtąd do Włoch, aby zdobyć nowe kandydatki do pracy wśród emigrantów. Rozpoczęła apostolstwo od poszukiwania sierot po emigrantach. Cały czas ciężko pracowała, ale jakże owocnie: wybudowała szpital ?Kolumba? w Nowym Jorku, drugi w Chicago, otworzyła szkołę w Buenos Aires, w Kalifornii zakładała prewentoria i hospicja w wielu miastach. Na pytanie, jak to robi – odpowiadała: ?To nie my to czynimy To Jezus?. Spieszyła z pomocą chorym, sierotom, opuszczonym, zagubionym, zrozpaczonym oraz zamkniętym w więzieniach. Podziwiano ją jako kobietę dzielną i odważną. Zmarła w Chicago 22 XII1917 r. Papież Pius XII kanonizował ją 7 VII 1946 r., a 4 lata później ogłosił ją patronką emigrantów.
W Kościele powszechnym:
Pod Aleksandrią, w Egipcie, św. Ischyriona, męczennika. Zginął zapewne w czasie panowania Decjusza, ale nie w zorganizowanym prześladowaniu, raczej na skutek samosądu swego chlebodawcy, który zażądał odeń złożenia ofiary bożkom. O męczeństwie tym opowiedział Dionizy Aleksandryjski, a jego relację zachował w swej Historii Euzebiusz.
W Disibodenburg, na zachód od Moguncji, bł. Judyty. Była córką grafa von Spanheim. W r. 1106 udała się do pustelni, z której z czasem powstał klasztor. Uczennicą i następczynią Judyty była słynna Hildegarda z Bingen. Judyta zmarła w r. 1136. Jej życie opisał Guibert z Gembloux.
W Chicago, w Stanach Zjednoczonych, św. Franciszki Ksawery Cabrini, patronki emigrantów. Pochodziła z Lombardii. Po studiach pracowała jako nauczycielka w Vidardo. Wtedy to dojrzało w niej powołanie zakonne, ale z powodu słabego zdrowia odmawiano jej przyjęcia. Wreszcie w r. 1880 z siedmiu towarzyszkami założyła zgromadzenie misjonarek Najśw. Serca Jezusowego. W siedem lat później otwarła dom w Rzymie. Wkrótce potem biskup Scalabrini wskazał jej nowe pole działania: włoską emigrację za oceanem. Zachęcona przez Leona XHI, w r. 1889 sama udała się do Stanów. Wracała potem do Europy dla pozyskania nowych kandydatek. Zmarła w r. 1917. Kanonizował ją w r. 1946 Pius XII. Ten sam papież ogłosił ją w cztery lata później patronką emigrantów.