W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Antoni z Nagasaki, męczennik z III Zakonu (1584-1597) Urodził się w Nagasaki w chrześcijańskiej rodzinie, ojciec był Chińczykiem, matka Japonką. Rodzice oddali go w dzieciństwie na wychowanie franciszkanom, u których był ministrantem. Jego zachowanie i postępowanie było takie, że nazywano go ?małym świętym?. Został później przyjęty do III Zakonu św. Franciszka. Kiedy franciszkanie i ich współtowarzysze zostali aresztowani, 13-letni Antoni mógł uciec, ale pozostał z nimi, gotowy ponieść śmierć męczeńską. Gubernator Nagasaki rzekł pełen podziwu: ?Chłopcy, kto wam daje taką moc, że z radością przyjmujecie męczeństwo? Przecież jesteście w wiośnie życia! Co to za religia, że dzieci przemienia w bohaterów? Dla was śmierć jest radością!?. Gdy Antoni podchodził do krzyża, płaczący rodzice starali się go przekonać, aby wrócił do domu. Antoni odpowiedział: ?Tato i mamo, nie bójcie się. Pan da mi tyle mocy i odwagi, że nie zadrżę przed śmiercią. Męczeństwo jest dla mnie największym darem, jaki Bóg może mi dać. Dlatego na darmo staracie się mnie odwieść od tego, nie potraficie?. Następnie zwrócił rodzicom niebieskie kimono, pod którym był ter- cjarski habit, i skonał na krzyżu ze słowami: ?Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu?. Umarł 5 II 1597 r., mając 13 lat. Błogosławiony papież Pius IX kanonizował go 8 VI 1862 r.
Również 26 lutego Bł. Maria Ludwika De Angelis, dziewica ze Zgromadzenia Córek Matki Bożej Miłosierdzia (1880-1962) Była zaradną zakonnicą-społecznicą. Poświęciła się służbie chorym dzieciom w Argentynie. Urodziła się 24 X 1880 r. w San Gre- gorio, niewielkiej wiosce w środkowych Włoszech. Na chrzcie otrzymała imię Antonina. Jej rodzice byli ubogimi, głęboko wierzącymi rolnikami. Była najstarsza z ośmiorga rodzeństwa i szybko nauczyła się współodpowiedzialności za dom. Rodzinne obowiązki nie pozwoliły jej regularnie chodzić do szkoły. Czytać, pisać i liczyć uczyła się sama. 14 XI 1904 r. wbrew woli matki wstąpiła do Zgromadzenia Córek Matki Bożej Miłosierdzia, założonego przez św. Marię Józefę Rosello (1811-1880). Na obłóczynach przyjęła imię zakonne Maria Ludwika. Pierwsze lata życia zakonnego spędziła w miejscowości Riviera Ligure. Pod koniec 1907 r. została wysłana do La Platy w Argentynie. Pracowała w szpitalu dziecięcym, prowadzonym przez zgromadzenie, najpierw jako kucharka, następnie jako przełożona wspólnoty i w końcu, przez ponad 50 lat, jako jej administratorka. Zmarła w La Placie 25 lutego 1962 r. Beatyfikował ją 3 X 2004 r. papież Jan Paweł II
w Kościele Powszechnym;
W Aleksandrii św. Aleksandra, biskupa. Kiedy Ariusz odsłonił przyłbicę, potępił go na synodzie biskupów Egiptu i Libii, a na Soborze Nicejskim razem z 318 ojcami tego uroczystego zgromadzenia potępienie to potwierdził. Zmarł prawdopodobnie w r. 326, ale dokładnej daty nie znamy.
W Bolonii św. Faustyna, biskupa tego miasta. Umacniał kult religijny i utwierdzał życie chrześcijańskie po jego zmąceniu w czasie prześladowania dioklecjańskiego. Zmarł prawdopodobnie w r. 350. Relikwie spoczywają w katedrze bolońskiej.
W Gazie, w Palestynie, św. Porfiriusza. Zrazu przebywał w różnych miejscach na samotności. Nabawiwszy się choroby, przywędrował do Jerozolimy i tam cudownie odzyskał zdrowie, a następnie przyjął święcenia kapłańskie. W jakiś czas później przynaglano go do wstąpienia na stolicę biskupią w Gazie. Rządził nią przez blisko ćwierć wieku. Zmarł w r. 480.