W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Jan od św. Marty, kapłan i męczennik z I Zakonu (1578-1618). Urodził się w pobliżu Tarragony (Hiszpania). Musiał być obdarzony pięknym głosem, bo już jako 8-letni ministrant śpiewał w katedrze w Saragossie. Uczył się łaciny i muzyki. Później był w Schola Cantorum katedry w Zamorze. Następnie wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Przyjąwszy święcenia kapłańskie, udał się wraz z bł. Sebastianem od św. Józefa i innymi 30 współbraćmi na Filipiny. Stamtąd wyruszył do Japonii, gdzie otworzył szkołę muzyczną. Uczęszczało do niej ponad 400 alumnów, których uczył śpiewu oraz gry na organach i innych instrumentach. W 1614 r. wypędzony z Japonii, po krótkim czasie powrócił, by nawiedzać chrześcijan w ich domach, utwierdzając chwiejących się w wierze, przywracając apostatów na łono Kościoła. Każdego dnia celebrował Msze św. w różnych miejscach. Noce spędzał w górach, gdzie też wypoczywał. Pewnego dnia został pochwycony, aresztowany i skazany na śmierć Przed śmiercią 16 VIII 1618 r. odmówił głośno Te Deum. Błogosławiony papież Pius IX zaliczył go w poczet błogosławionych 16 VIII 1867 r.
Również 26 sierpnia Św. Emilia de Vialar, dziewica z III Zakonu (1797-1856). Urodziła się 12 września 1797 roku w Gaillac, w południowej Francji. Wcześnie straciła matkę. Przez dwa lat przebywała u zakonnic w Paryżu. Powróciwszy do rodzinnego domu, przez dwadzieścia lat musiała znosić drażliwe usposobienie owdowiałego ojca i niechęć otoczenia. Do tych cierpień dołączyły się rozterki wewnętrzne. W 1832 roku nieoczekiwanie odzyskała spokój. Prowadzenie domu przejęła wówczas bratowa, ona zaś stawszy się spadkobierczynią poważnej fortuny, sprowadziła do Gaillac trzy przyjaciółki, które jak ona od dawna marzyły o życiu zakonnym. Razem z nimi założyła Zgromadzenie pod wezwaniem św. Józefa od Zjawienia się Archanioła Gabriela. Uzyskała na to aprobatę biskupa. Należała także do III Zakonu św. Franciszka. Kilka lat później z kilkoma siostrami wyjechała do Algieru, dokąd zaprosił ją brat, oficer armii francuskiej. Zmieniający się zwierzchnicy kościelni byli nadal wymagający i to tak, że kilkakrotnie zmuszona została do przenoszenia głównego domu zgromadzenia. W końcu osiadła pod Marsylią. Tam serdeczną opiekę zapewnił siostrom założyciel oblatów, biskup Eugeniusz de Mazenod W 1842 roku zgromadzenie otrzymało dekret pochwalny Stolicy Świętej. Zmarła 24 sierpnia 1856 roku w chwili, gdy zgromadzenie liczyło już czterdzieści dwa domy zakonne, oddane pracy pedagogicznej i szpitalnej. Pius XII kanonizował ją 24 czerwca 1951 roku.
W Kościele Powszechnym:
W Nikomedii św. Natalii, męczennicy. Miała zginąć na oczach cesarza Maksymiana. Jakkolwiek miałoby być z tą legendarną wiadomością, cześć męczennicy zaświadczona jest w starych zapisach kalendarzowych. Martyrologium Hieronimiańskie wspominało ją pod dniem dzisiejszym.
W Lirii, w Hiszpanii, św. Teresy od Jezusa Journet Ibars, założycielki zgromadzenia dla opieki nad opuszczonymi starcami. Była zrazu karmelitańską tercjarką. Nowe zgromadzenie założyła w r. 1872. W piętnaście lat później otrzymało ono aprobatę papieską. Teresa kierowała nim do swej śmierci, która nastąpiła w r. 1897. Kanonizował ją w r. 1974 Paweł VI.