Wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej
Św. Jakub z Marchii, kapłan z I Zakonu (1394-1476)
Urodził się w Monteprandone w 1394 r. jako osiemnaste (przedostatnie) dziecko. Gdy miał zaledwie kilka lat, umarł mu ojciec W domu była wielka bieda, lata dziecięce spędził pasąc owce, a pierwsze nauki pobierał u wujka księdza w Offidzie Potem kolejno studiował na uniwersytetach w Ascoli, Perugii i we Florencji. W 1415 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Habit otrzymał u Matki Bożej Anielskiej w Porcjunkuli. Nowicjat odbył w Carceri, a święcenia kapłańskie przyjął w 1422 r. Następnie został mianowany kaznodzieją zakonu. Już wtedy wyróżniał się wiedzą teologiczną i prawniczą, wymową, a przede wszystkim świętością. Bogaty w cnoty zakonne i czyny pokutne oddał się z polecenia św. Bernardyna pracy kaznodziejskiej. Jako gorliwy misjonarz przewędrował prawie całe Włochy i Europę (Ruś, Norwegię, Danię, Czechy, Węgry, Polskę, Prusy, Austrię, Bośnię, Dalmację, Albanię). Jako wierny i prawy syn duchowy św. Bernardyna zakładał domy obserwantów. Również papieże Eugeniusz IV, Marcin V i Kalikst III powierzali mu ważne misje. Za wzorem św. Bernardyna poświęcił się także pracy społecznej. W 1444 r. obradował z ojcami miasta Terni w sprawie zaprowadzenia ładu i porządku po weselach, w grach hazardowych, nocnym wałęsaniu się i pracy w niedzielę. Za przykładem św. Franciszka dla skłóconych miast Foligno, Ascoli i Fermy był zwiastunem pokoju. Jakub z Marchii, badacz Dantego i zbieracz książek dla braci w Monteprandone, przez 54 lata niezmordowanie pracował dla chwały Bożej i dobra ludzi. Utrudzony pracą i wiekiem umarł w Neapolu 28 XI1476 r. W 1624 r. beatyfikował go papież Urban VIII, a Benedykt XIII kanonizował 102 lata później, tj. 10 XII 1726 r.
W kościele Powszechnym:
W Konstantynopolu św. Stefana, nazywanego Młodszym. Ten ostatni przydomek dano mu dla odróżnienia od św. Szczepana, który dla Greków jest Stefanem Starszym. Nasz Stefan wcześnie został mnichem. Gdy za Konstantyna V Kopronima wzmógł się spór o cześć świętych obrazów, stanął na czele ich obrońców. Zamknięto go najpierw w jakimś klasztorze, potem zawleczono w pobliże miasta i uwięziono na jednej z wysepek Morza Marma-ra. Po rozmowie z cesarzem wtrącono go następnie do więzienia publicznego. Zastał w nim przeszło 300 mnichów. Zmarł po pobiciu przez pochlebców cesarza w r. 764.
W Yorku, w Anglii, bł. Jakuba Thompsona, męczennika. W r. 1580 przybył na studia do Reims, ale już w roku następnym, wyświęcony na kapłana, wrócił na Wyspę. Przez rok udawało mu się duszpasterzować z ukrycia. Pochwycony, wtrącony został do więzienia, gdzie za towarzyszy miał pospolitych kryminalistów. Niektórych z nich zdołał nawrócić. Zginął przez powieszenie w r. 1582. Beatyfikował go Leon XIII.