W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Karmel Volta, kapłan i męczennik z I Zakonu (1803-1860). Urodził się w Real de Candía w pobliżu Walencji (Hiszpania) w 1803 r. w rodzinie Józefa i Józefiny z Bamezów. W 22 roku życia mógł zrealizować swoje pragnienie poświęcenia się Bogu w Zakonie Braci Mniejszych. Po odbyciu formacji i ukończeniu studiów został wyświęcony na kapłana. W 1831 r. udał się do Ziemi Świętej, gdzie zetknął się z o. Emanuelem Ruizem. Ożywiony duchem Bożym gorliwie pracował dla dobra dusz mu powierzonych, najpierw jako proboszcz w Ain-Karem (kościół św. Jana Chrzciciela), następnie w Damaszku. W nocy 10 VII 1860 r. druzowie wpadli do klasztoru w Damaszku. Ojciec Karmel schronił się w szkole parafialnej, ale został zauważony i pochwycony przez Araba, który powalił go kijem. Przybyli jeszcze inni muzułmanie i obiecali mu uwolnienie, jeśli wyprze się Chrystusa i przejdzie na mahometanizm. Na tę propozycję o. Karmel odpowiedział: ?Nigdy nie zostanę druzem! Jestem chrześcijaninem i kapłanem, pragnę umrzeć jako naśladowca Chrystusa?. Muzułmanie rzucili się na niego i zatłukli pałkami oraz maczugami. Miał wtedy 57 lat. Papież Pius XI beatyfikował go 10 X 1926 r.
Również 3 lipca Bł. Maria Anna Mogas Fontcuberta, dziewica (1827-1886), założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Misjonarek Matki Boskiego Pasterza. Maria Anna Mogas Fontcuberta urodziła się 13 1 1827 r. w Corró del Vail (Barcelona). Już w wieku 14 lat została sierotą i była wychowywana przez matkę chrzestną, zamożną wdowę, która zapewniła jej wysoki poziom życia i wykształcenia. Od młodości odznaczała się głęboką pobożnością: modlitwa, częste przystępowanie do sakramentów świętych, aktywny udział w życiu parafii, służba ubogim – wszystko to ukształtowało w niej pragnienie poświęcenia życia Bogu i bliźnim. Mając 21 lat, poznała kapucyna o. Józefa Tous Solera, który stał się jej kierownikiem duchowym oraz dwie siostry kapucynki, z którymi założyła pierwszą, nieformalną jeszcze wspólnotę, której celem miała być praca wychowawcza wśród ubogich dzieci. W 1865 r. Maria Anna przeniosła się wraz z czterema siostrami do Madrytu, gdzie mimo początkowych trudności kontynuowała swoją misję, prowadząc szkoły w ubogich dzielnicach miasta. W tym okresie brak kontaktu z domami w regionie Barcelony doprowadził do rozłamu w zgromadzeniu: odtąd istniały dwa jego odgałęzienia – Franciszkanki Kapucynki Bożej Pasterki w Barcelonie i Franciszkanki Bożej Pasterki w Madrycie, na których czele stała Maria Anna (nazwa instytutu brzmi obecnie: Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Misjonarek Matki Boskiego Pasterza). Zgromadzenie rozrastało się w dużej mierze dzięki osobistemu charyzmatowi i energii założycielki, której praca w apostolacie zyskała uznanie w całej Hiszpanii. Jeszcze za jej życia powstały placówki zakonne w Fuencarral w pobliżu Madrytu, w Kordobie, Toledo i Stantander. Ostatnie osiem lat jej życia naznaczone były krzyżem choroby na skutek apopleksji. W chorobie powtarzała: ?Panie, nie mogłabym miłować Cię i służyć Ci bez poślubienia Twojego krzyża?. Zmarła w Fuencarral 3 VII 1886 r. Papież Jan Paweł beatyfikował ja 6 X 1996 r.
W Kościele Powszechnym:
Świąteczne wspomnienie św. Tomasza, apostoła. Nosił przydomek Bliźniaka, Didymos, stąd właśnie zhellenizowane imię Tomasza. W Ewangelii okazał gotowość dążenia za Panem, ale potem pytał Go naiwnie o drogę. Po zmartwychwstaniu zamanifestował skrajny sceptycyzm, ale umiał spontanicznie przejść do wyznania pełnego gorącości i prostoty. Niósł potem wiarę Partom oraz ludom Indii. Śmierć męczeńską ponieść miał w Kalaminie. Mówi o tym stara tradycja, utrwalona już w IV stuleciu. Zdają się ją potwierdzać badania archeologiczne w pobliżu Malapur, gdzie w r. 1547 wybudowano kościół ku czci apostoła. Jego wspomnienie na Zachodzie długo obchodzono w dniu 21 grudnia. Nie był to termin przejęty z najstarszych świadectw liturgiczno-hagiograficznych. Te opowiadały się za 3 lipca.
Altino, we Włoszech, św. Heliodora, biskupa. Był oddanym przyjacielem św. Hieronima, który skierował doń kilka listów i dedykował mu niektóre ze swych egzegetycznych prac. Stoczywszy walkę z arianizmem, Hełiodor zmarł pod koniec IV stulecia.
W Tonkinie, w Indochinach, bł. Józefa Uyen, męczennika. Dzielny katechista, dominikański tercjarz, śmierć poniósł w r. 1838, w czasie krwawego prześladowania, które zarządził cesarz Mink Mong. Męczennika beatyfikował w r. 1900 Leon XIII