W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Józef z Leonissy, kapłan z I Zakonu, kapucyn (1556-1612)
Józef urodził się 8 I 1556 r, w Leonissie. W wieku 16 lat wstąpił do braci mniejszych kapucynów. Nowicjat odbył w klasztorze w Carcerelle koło Asyżu. Nazywając swoje ciało ?bratem osłem”, umartwiał je postem i abstynencją. W zakonie kroczył drogą pokory i ubóstwa. 21V1581r. przyjął święcenia kapłańskie
i przeznaczony został do głoszenia Słowa Bożego. 1 V 1587 r. wraz z dwoma współbraćmi udał się jako misjonarz do Konstantynopola. Tam czynił wszystko, aby uwolnić chrześcijan z niewoli, utwierdzał ich w wierze oraz przywiódł do jedności z Kościołem pewnego biskupa apostatę. Turcy uwięzili go, ponieważ usiłował głosić ewangelię Chrystusa sułtanowi Muradowi III. Przywiązano go z rozpiętymi ramionami do belki, pod którą płonął ogień. Przez trzy dni wisiał na dwóch hakach (jedna noga i jedna ręka) i nie skonał. Sam Bóg tylko wie, jak to przeżył. Mówił o cudownej interwencji anioła, który chronił go i leczył rany. I niemal cudem było także to, że gdy sułtan dowiedział się o tym, zmienił wyrok z kary śmierci na banicję. Rzeczywiście, o. Józef zachował się w Konstantynopolu jak ?szaleniec”, chcąc nawrócić sułtana.
Powróciwszy do Włoch, pełnił posługę misjonarza ludowego głównie w Umbrii. Na owoce tej posługi nie trzeba było długo czekać: liczne nawrócenia
i pojednania. Życie umartwione i dary nadnaturalne zwiększyły skuteczność słowa, które przepowiadał. Gdy w 56 roku życia poważnie zachorował, udał się do klasztoru w Amatrice koło Rieti. Lekarze orzekli, że toczy go rak i należy go natychmiast zoperować Nie zgodził się na przywiązanie do stołu operacyjnego, wolał wpatrywać się w krzyż Chrystusa umieszczony na piersiach. Z łóżka już się nie podniósł. Zmarł 4 II 1612 r.
Papież Klemens XII 22 VI 1737 r. beatyfikował go, a Benedykt XIV 29 VI 1746 r. ogłosił świętym.
W Kościele Powszechnym:
W Semprinham, w Anglii, św. Gilberta, opata. Był synem normandzkiego wojownika, którego Wilhelm Zdobywca obdarował posiadłościami na Wyspie. Zrazu próbował rozmaitych rodzajów życia kleryckiego, potem założył własną kongregację, która ? nazywana popularnie gilberty nami ? w r. 1148 otrzymała aprobatę papieską. Rozwiązano ją w latach 1538?1540. Osiągnąwszy wiek podeszły, Gilbert złożył przełożeństwo i umarł jako prosty mnich (1189).
W Bourges św. Joanny de Valois, nazywanej także Joanną Francuską. W dwunastym roku życia wydano ją za Ludwika, księcia Orleanu. Wstąpiwszy na tron, Ludwik rozpoczął starania o unieważnienie tego małżeństwa. Joanna broniła wówczas swych praw, ale orzeczenie komisji papieskiej przyjęła z godnością i hartem. Otrzymawszy jako odszkodowanie księstewko Barry, administrowała nim mądrze, troszcząc się zwłaszcza o ubogich. W Bourges założyła ponadto zgromadzenie anuncjatek, któremu przekazała duchowość podobną do tej, jakiej później nauczali Berulle oraz św. Ludwik de Montfort. Zmarła w r. 1505. Kanonizował ją dopiero Pius XII (1950).
W Umbrii św. Józefa z Leonissy, kapucyna. W r. 1587 wysłano go do Konstantynopola, aby tam pielęgnował jeńców chrześcijańskich, ale rychło naraził się władzom tureckim. We więzieniu wycierpiał okrutne katusze. Wróciwszy do ojczyzny poświęcił się głoszeniu misji ludowych.