4 stycznia

wspominamy:

W rodzinie franciszkańskiej:

W Foligno Bł. Anieli. Pochodziła z religijnej szlacheckiej rodziny. Cieszyła się zdrowiem, urodą i bogactwem. Z tych powodów prowadziła dość swobodne życie, folgując przyjemnościom doczesnym. Wcześnie wyszła za mąż za boga­tego człowieka. Rok 1285 przyniósł początek jej nawrócenia. Najpierw kolejno poumierały jej dzieci, a w koń­cu ukochany małżonek. Te i inne okoliczności życiowe przemieniły ją zupełnie. Pan Jezus w widzeniu ukazał jej lekarstwo na jej dotychczaso­we próżne życie: rozpamiętywanie życia Chrystusa, pouczając ją, że le­karstwem na pychę i próżność jest Jego pokora i ubóstwo; na przywią­zanie do sławy – zniewagi wobec Niego i okrzyki ?ukrzyżuj Go”; na zmy­słowość -Jego męka i wyniszczenie; na gniew i zawziętość – Jego modli­twa za nieprzyjaciół, i przebity bok.

Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka, przedtem jeszcze odbyła spowiedź gene­ralną u franciszkanina, swojego krajana i krewnego, o. Arnalda (albo o. Adama) z Foligno, który później był jej kierow­nikiem duchownym, sekretarzem i zaufa­nym

Zasłynęła gorącą miłością ku Bogu i ludziom. Ofiarnie służyła ubogim i potrzebującym. Jaśniała pokorą i ubóstwem.

W kościele powszechnym:

W Tomi, rzymskiej twierdzy nad Morzem Czarnym, w miejscu której wybudowano później miasto i port Konstancę, św. Marcjana męczennika. Był jednym z tych nie znanych bliżej bohaterów wiary, o których nie zachowały się autentyczne rela­cje, ale którzy dobrze zaświadczeni zostali we wczesnych pomni­kach kultu i starożytnych martyrologiach.

W Foligno, we Włoszech, bł. Anieli, wybitnej francisz­kańskiej mistyczki XHI stulecia. Jej pisma wydawano w naj­rozmaitszych kompilacjach, które dalekie były od wierności i dla­tego stawały się nie raz przedmiotem ostrych krytyk. Mimo to chwalili je tacy doktorzy jak Franciszek Salezy i Alfons Liguori. W r. 1925 ukazały się wreszcie w wydaniu krytycznym.

W Baltimore, w Stanach Zjednoczonych, św. Elżbiety Seton. Urodzona w Nowym Yorku, w rodzinie spokrewnionej z Roosveltami, Elżbieta należała do protestanckiego odłamu epis-kopalnego. Gdy jednak z chorym mężem wyjechała do Włoch, de­likatna gościnność, jaką okazała jej rodzina Filocchich, pociąg­nęła ją do katolicyzmu. Wróciwszy do Stanów, natrafiła na trudno­ści w katolickim wychowaniu swych pięciorga dzieci. Zainicjowała wtedy szkółkę, która rozrosła się z czasem w potężny ośrodek szkolnictwa i dała początek zmodyfikowanej gałęzi Szarych Sióstr. Elżbieta zmarła w r. 1831. Kanonizował ją w r. 1975 Paweł VI.

Scroll to Top