W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Antoni ze Stroncone, brat z I Zakonu (1381-1461)
Antoni urodził się w 1381 r. na zamku w Stroncone koło Terni w rodzinie Alojzego i Izabeli Vicich, członków III Zakonu św. Franciszka. Franciszkaninem był również jego wuj o. Jan Vici. Nie dziwi nas zatem, że ten dwunastolatek wątłego zdrowia został przyjęty do klasztoru w charakterze aspiranta, w swoim czasie dopuszczony do nowicjatu, a po jego ukończeniu i złożeniu profesji posłany do Fiesole koło Florencji do klasztoru św. Franciszka, gdzie pobierał nauki u swojego wuja o. Jana Viciego. W tym samym czasie przebywał w Fiesole późniejszy błogosławiony brat zakonny Tomasz z Florencji, który jako magister nowicjatu był Bożym człowiekiem, wspaniałym wychowawcą i kierownikiem młodzieży zakonnej.
Bracia Antoni ze Stroncone i Tomasz z Florencji razem pracowali na polu nauczania i wychowania młodych. Ponadto obaj skutecznie zwalczali ugrupowanie fraticellów (spirytuałów), którzy pod pozorem pokory i ubóstwa rozsiewali ziarna pychy i buntu wobec Kościoła.
W 1428 r. został posłany na Korsykę, by zwalczać tam wspomnianych fraticellich oraz zakładać nowe klasztory Dziełu temu oddawał swoją energię i świętą gorliwość. Bóg hojnie błogosławił jego wysiłkom. Po 2 latach pracy na Korsyce udał się do pustelni Carceri koło Asyżu, gdzie spędził 30 lat, pełniąc posługę kwestarza. Opodal klasztoru wyszukał grotę wśród skał i w niej spędzał całe godziny na modlitwie i rozmyślaniu. Ciało swe karcił włosiennicą i biczowaniem. Spełniał też wszelkie posługi domowe.
Ostatni rok życia ziemskiego przeszedł mu u św. Damiana w Asyżu, w miejscu uświęconym życiem św. Franciszka i św. Klary Dnia 8 II 1461 r. w 80 roku życia odszedł do Pana po nagrodę.
Błogosławiony papież Innocenty XI dnia 28 VI 1687 r. zatwierdził jego kult.
W Kościele Powszechnym:
W Aleksandrii św. Apolonii, męczennicy. Euzebiusz przytacza list Dionizego Aleksandryjskiego, a w nim opis pogromu, jaki w mieście urządzono chrześcijanom. Apolonii wybito zęby, a potem wrzucono ją na stos. Zginęła na nim w r. 248 lub następnym. Jej kult spowity został później w liczne legendy. Ale wzywano ją zwłaszcza w czasie bólu zębów. Wedle pontyfikatów z XV stulecia uchodziła także za patronkę królestwa polskiego.
W Rouen św. Ansberta, biskupa. Był zrazu opatem we Fontenelle. Objąwszy stolicę w Rouen, zasłynął z wielkoduszności i miłosierdzia. Mimo to wycierpiał przykrości wygnania, na które skazał go Pepin z Herstalu. Zmarł około r. 692 w Hautmont, w prowincji Hainaut. W czasie najazdów normandzkich ciało przeniesiono do opactwa pod Gandawą.
W Ratyzbonie Św. Mariana Szkota. Pochodził z Irlandii. Przez jakiś czas przebywał w opactwie Św. Michała w Bamberdze, ale obyczaje tamtejszych mnichów nie odpowiadały jego wyspiarskim zwyczajom. Osiadł więc jako rekluz w Ratyzbonie, a potem założył tam małą społeczność zakonną. Zmarł około r. 1072.