Świąteczne wspomnienie św. Macieja, apostoła. Po raz pierwszy i ostatni pojawił się w Dziejach Apostolskich w chwili, gdy apostołowie mieli dopełnić liczby Dwunastu i na miejsce Judasza obrać kogoś, kto od początku był z Panem. Gdzie potem pracował i gdzie zakończył życie, nie wiemy. Za Klemensem Aleksandryjskim wolno przypuszczać, że umarł śmiercią naturalną. Wspominano go w najrozmaitszych terminach. Na Zachodzie w w. XI ustalił się jako taki dzień 24 lub 25 lutego. Ponieważ często wypada on w okresie wielkopostnym, ostatnio (1969) wspomnienie przeniesiono na dzień dzisiejszy.
W Betharram niedaleko Pau, we Francji, św. Michała Garicoits, założyciela zgromadzenia kapłanów Najśw. Serca Jezusowego. Jako bliższy cel wytyczył im pracę nad zdechrystianizo wanymi okręgami wiejskimi oraz obsługę miejsc pielgrzymkowych. Sam pochodził z ubogiej rodziny baskijskiej. Zmarł w r. 1863. Kanonizował go w r. 1947 Pius XII.
W Turynie św. Marii Dominiki Mazzarello. Należała do pobożnego stowarzyszenia pod wezwaniem Maryi Niepokalanej. Don Pesterino przy współudziale św. Jana Bosco przekształcił je w zgromadzenie, które z inicjatywy tego ostatniego schroniło się pod opiekę Maryi Wspomożycielki. Dominika była pierwszą jego przełożoną, a poniekąd także współzałożycielką. Zmarła w r.
W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Jan z Cetiny, kapłan i męczennik z I Zakonu (+l397)
Jan Wawrzyniec urodził się w Cetinie (Aragonia, Hiszpania). Służył na magnackim dworze, a potem wiódł życie pustelnicze w okolicach Murcji. Powróciwszy do Aragonii, wstąpił do braci mniejszych w Monzon. Po ukończeniu studiów w klasztorze św. Franciszka w Barcelonie przyjął święcenia kapłańskie i oddał się posłudze głoszenia Słowa Bożego. Kiedy dotarła do niego wiadomość o męczeńskiej śmierci o. Mikołaja Tavelica i jego towarzyszy w Jerozolimie (1391), udał się do Rzymu, prosząc papieża Bonifacego IX o pozwolenie udania się do Ziemi Świętej. Papież odmówił, niemniej Jan otrzymał pozwolenie na głoszenie Ewangelii wśród niewiernych we własnym kraju.
Powróciwszy do Hiszpanii około 1395 r., udał się do Kordoby do klasztoru św. Franciszka na Wzgórzu, gdzie wiódł życie kontemplacyjne. Tam zetknął się z bratem Piotrem z Due?as (Palencia). Otrzymawszy pozwolenie głoszenia Ewangelii wśród Maurów w Granadzie, udali się tam w styczniu 1397 r. W niedzielę 8 I zaczęli głosić Chrystusa Saracenom, wkrótce jednak zostali pochwyceni i aresztowani. Po kilku dniach zwolniono ich, ale polecono natychmiast opuścić miasto.
Uwolnieni ponownie zaczęli pouczać i głosić Ewangelię. Znowu osadzeni w więzieniu zostali okrutnie ubiczowani i ścięci 19 V 1397 r. Po kilku latach ich relikwie sprowadzono do Sewilli i Kordoby. W 1583 r. prowincja Franciszkanów w Granadzie obrała ich za swoich patronów. Papież Klemens XII dnia 29 VIII 1731 r. potwierdził ich kult.
Kościele Powszechnym:
Świąteczne wspomnienie św. Macieja, apostoła. Po raz pierwszy i ostatni pojawił się w Dziejach Apostolskich w chwili, gdy apostołowie mieli dopełnić liczby Dwunastu i na miejsce Judasza obrać kogoś, kto od początku był z Panem. Gdzie potem pracował i gdzie zakończył życie, nie wiemy. Za Klemensem Aleksandryjskim wolno przypuszczać, że umarł śmiercią naturalną. Wspominano go w najrozmaitszych terminach. Na Zachodzie w w. XI ustalił się jako taki dzień 24 lub 25 lutego. Ponieważ często wypada on w okresie wielkopostnym, ostatnio (1969) wspomnienie przeniesiono na dzień dzisiejszy.
W Betharram niedaleko Pau, we Francji, św. Michała Garicoits, założyciela zgromadzenia kapłanów Najśw. Serca Jezusowego. Jako bliższy cel wytyczył im pracę nad zdechrystianizo wanymi okręgami wiejskimi oraz obsługę miejsc pielgrzymkowych. Sam pochodził z ubogiej rodziny baskijskiej. Zmarł w r. 1863. Kanonizował go w r. 1947 Pius XII.
W Turynie św. Marii Dominiki Mazzarello. Należała do pobożnego stowarzyszenia pod wezwaniem Maryi Niepokalanej. Don Pesterino przy współudziale św. Jana Bosco przekształcił je w zgromadzenie, które z inicjatywy tego ostatniego schroniło się pod opiekę Maryi Wspomożycielki. Dominika była pierwszą jego przełożoną, a poniekąd także współzałożycielką. Zmarła w r. 1881 w Nicei. Ciało spoczywa w Turynie. Kanonizował ją w r. 1971 Paweł VI
1881 w Nicei. Ciało spoczywa w Turynie. Kanonizował ją w r. 1971 Paweł VI