wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej:
Bł. Sebastian od Objawienia, brat z I Zakonu (1502-1600)
Sebastian urodził się w 1502 r. w Gudenie w Hiszpanii w rodzinie porządnej, choć biednej. Wychowany został przez rodziców w świętej bojaźni Bożej i dokładnym zachowywaniu przykazań. Jako chłopiec pasał trzodę, wolny czas poświęcał modlitwie i nawiedzaniu kościołów i kaplic. Najął się do pracy kolejno u dwóch osadników, co trwało 8 lat. Zapłatę za pracę i pomoc oddawał starszym już rodzicom i młodszym siostrom. Po śmierci rodziców i po zamążpójściu sióstr, w wieku 31 lat wyjechał do Meksyku. Tam pracował w polu, a następnie zajął się handlem i kupiectwem. Budował też drogi. Chętnie dawał lub pożyczał potrzebującym pieniądze, starał się o uwolnienie więźniów i niewolników. Indianie podziwiali go i szanowali. Nigdy nie zapominał o modlitwie, pokucie, przyjmował sakramenty i uczestniczył we Mszy św. W pobliżu miasta Meksyk nabył ziemię, uprawiał ją oraz hodował tam zwierzęta. Trudnił się tym przez 20 lat. W tym czasie dwukrotnie ożenił się, ale wnet dwukrotnie owdowiał. 2 VI1573 r. mając 71 lat, otrzymał habit I Zakonu w mieście Meksyk. Żył jeszcze 27 lat, dając przykład pokory zakonnej, posłuszeństwa, modlitwy i pokuty. Gdy zmarł 25 II 1600 r., lud czcił go jak świętego. Papież Pius VI17 V 1789 r. zaliczył go w poczet błogosławionych.
Również 25 lutego Bł. Franciszka Anna od Matki Boskiej Bolesnej (Cierer y Carbonell 1781-1855), dziewica z III Zakonu. Urodziła się 1 lipca 1781 roku w miejscowości Sansellos na Majorce, w niezamożnej rodzinie Wcześnie marzyła o wstąpieniu do zgromadzenia, ale kierownik duchowy polecał jej pracę z sierotami i chorymi. Tym to posługom oddawała się bardzo gorliwie przez całe lata. Z czasem znalazła towarzyszki, wśród których szerzyła duchowość wzorowaną na Zgromadzeniu św. Wincentego a Paulo i św. Ludwiki de Marillac Należała do III Zakonu św. Franciszka. W 1851 roku bp Majorki zezwolił jej na przywdzianie habitu i zainicjowanie życia wspólnego. Zakładając nowe zgromadzenie, miała już 70 lat. Za patronkę nowej rodziny zakonnej obrała Matkę Bożą Bolesną. Tknięta atakiem apopleksji, zmarła 25 lutego 1855 roku. Jan Paweł II beatyfikował ją 1 października 1989 roku.
w Kościele Powszechnym
W Agrigento, na Sycylii, św. Gerłanda, biskupa. Pochodził z Besancon, a na Sycylię ściągnęli go książęta normandzcy. Objąwszy rządy w osieroconej diecezji, wielce przyczynił się do odbudowy życia po zniszczeniach dokonanych przez Saracenów.
W Ascoli bł. Konstancjusza z Fabriano. W piętnastym roku życia wstąpił do dominikanów. Spełniał u nich funkcje prze-łożeńskie, przeprowadzając reformę zakonną. Zmarł w r. 1481, pozostawiając po sobie piękny list poświęcony cnotom Konradyna z Brescji.
W Puebla de los Angelos, w Meksyku, bł. Sebastiana z Apparizio. Pochodził z hiszpańskiej Galicji. W Meksyku dokonał dużo szerząc cywilizację. Dwa razy był żonaty i dorobił się sporo majątku. Mając już 71 łat, wstąpił do franciszkanów, u których przeżył jako kwestarz jeszcze 28 lat. Zmarł w r. 1600.