wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej:
Św. Maria od Jezusa Sakramentalnego, dziewica z III Zakonu (1868-1959). Maria Natividad Venegas urodziła się 8 IX 1868 r. w La Taponie w pobliżu Zapodanej o w meksykańskim stanie Jalisco jako ostatnia z dwanaściorga dzieci. Od wczesnego dzieciństwa odznaczała się pobożnością i gorliwością apostolską. W wieku 15 lat wstąpiła do stowarzyszenia Córek Maryi, gromadzącego dziewczęta katolickie. 8 XII1905 r., odbywając rekolekcje dla członkiń stowarzyszenia, postanowiła wstąpić do zakonu. Przyłączyła się do sześcioosobowej wspólnoty Córek Najświętszego Serca Jezusowego, które opiekowały się chorymi w szpitalu w Guadalajarze. Tam żyła, pracowała, poświęcała się i modliła do końca swoich dni. W 1910 r. złożyła prywatne śluby zakonne, a dwa łata później została wybrana wikarią. W latach 1921-1954 była przełożoną generalną zgromadzenia, które w tym czasie coraz bardziej się rozrastało. Na polecenie miejscowego biskupa Franciszka Orozco y Jiménez Maria zredagowała konstytucje, które zostały zatwierdzone w 1930 r. Jej duchowość wyróżniała się szczególnym kultem Jezusa w Najświętszym Sakramencie oraz głęboką i czynną miłością do ubogich i cierpiących. Kierując wspólnotą sióstr prowadzących szpital, nie uchylała się od najniższych posług, ale wykonywała je z pokorą i prostotą. W ostatnich latach życia, gdy straciła władzę w nogach, znosiła cierpienie pogodnie i wytrwale, poświęcając czas modlitwie i okazując posłuszeństwo nowej przełożonej. Zmarła 30 VII 1959 r. Beatyfikował ją 22 XI 1992 r. papież Jan Paweł II i on także wpisał ją do katalogu świętych 21 V 2000 r.
W Kościele Powszechnym:
W Rawennie św. Piotra Chryzologa, doktora Kościoła. Pod jego rządami Rawenna zaczęła zyskiwać na znaczeniu, a następnie przewodniczyć całej prowincji. Wzrastała też sława samego biskupa jako dyplomaty i budowniczego. Przede wszystkim zyskiwał sobie wzięcie jako kaznodzieja i stąd właśnie przydomek, który mu nadano. Mówił przystępnie i praktycznie, choć nie bez pewnej oryginalności i głębi. Zmarł w r. 450. Jego kazania około r. 715 zebrał biskup Feliks, stąd tworzą one tzw. Collectio Feliciana. Doktorem Kościoła ogłosił Piotra Benedykt XIH (1729). Przez długi czas wspominano go 4 grudnia.
W Cezarei Kapadockiej św. Julitty, męczennicy. Była wdową, którą pewien dostojnik postanowił ograbić. Gdy odwołała się do sędziego, oskarżono ją o to, że jest chrześcijanką. Zginęła na stosie, prawdopodobnie wkrótce po wydaniu w r. 303 edyktu prześladowczego.
W Padwie bł. Leopolda z Castenuovo, kapucyna. Był Dalmatyńczykiem i przed wstąpieniem znany był jako Bodgan Mandic. Przebywał w rozmaitych klasztorach prowincji weneckiej, wszędzie ceniony jako spowiednik i kierownik dusz. Zmarł w r. 1942. Beatyfikował go w r. 1976 Paweł VI.