W zakonie franciszkańskim:
Bł. Libérât z Loro Piceno, kapłan z I Zakonu (ok. 1214-1258)
Urodził się około 1214 r. w Loro Piceno w prowincji Marche (Włochy). Habit franciszkański przywdział w Soffiano. Około 1234 r. młody Libérât, wiedziony Duchem Bożym, zrzekł się hrabstwa na rzecz swego brata Gwaltiera, a sam udał się do klasztoru w Roccabrunie koło Urbino. Po przyjęciu święceń kapłańskich oddał się pokucie i kontemplacji w pustelni Soffiano. 6 IX 1258 r. pogodnie przyjął siostrę śmierć Błogosławiony papież Pius IX dnia 26 IX 1868 r. zezwolił na oficjum i Mszę św. na jego cześć.
W Kościele Powszechnym:
W Aleksandrii, w Egipcie, św. Fausta, męczennika. Wczesne zapiski kalendarzowe, w tym starodawne Breviarium Syria-cum, wspominało go jako kapłana razem z innymi. Przystaje to doskonałe do tego, co w swej Historii kościelnej przedstawił Euzebiusz z Cezarei. Faust poniósł więc śmierć w r. 311, pod sam koniec wielkich prześladowań.
W Rzymie św. Ełeuteriusza, opata. Grzegorz Wielki opowiada o nim w swych Dialogach. Są to budujące gawędy, a nie historyczne dokumenty, należy jednak podkreślić, że autor znał bohatera osobiście, a w czasie, gdy Eleuteriusz z klasztoru pod Spoleto przeniósł się do Rzymu, Grzegorz miał okazję stykać się z nim po wielekroć razy. Jego wypowiedzi o dostojeństwie i świętości starca były tedy streszczeniem bezpośrednich spotkań i rozmów.
W Füssen, w Niemczech, św. Magnusa, opata. Wywodził się prawdopodobnie z jakiejś rodziny retoromańskiej. Urabiał go ośrodek w Sankt-Gallen, stąd podlegał wpływom iroszkockim. Apostołował gorliwie w okręgu Allgäu. Potem w Füssen wybudował sobie celkę, która stała się zaczątkiem klasztoru. Uważany jest dlatego za jego założyciela i pierwszego opata. Zmarł zapewne w r. 772. W Szwabii, Szwajcarii, Tyrolu i Bawarii uważany był za jednego z tzw. świętych wspomożycieli. Wzywano go zwłaszcza wtedy, gdy uprawom zagrażały insekty.