wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Matka Boża Różańcowa
Zwycięstwo na Turkami odniesione w bitwie morskiej pod Lepanto 6 X 1571 r. chrześcijanie przypisywali wstawiennictwu Maryi Panny, uproszonemu modlitwą różańcową. Stąd święty papież Pius V (1566-1572) ustanowił święto Pamięci naszej Zwycięskiej Pani. Grzegorz XIII (1572-1585) zezwolił na obchodzenie święta Różańca w kościołach posiadających obraz Matki Bożej Różańcowej (1573). Z kolei Klemens XI po zwycięstwie księcia Eugeniusza Sabaudzkiego nad Turkami pod Petrovarażdynem 5 VIII 1716 r. ustanowił dla całego Kościoła święto Matki Bożej Różańcowej na pierwszą niedzielę października, a święty papież Pius X w 1913 przeniósł je ostatecznie na 7 X.
Największym krzewicielem nabożeństwa różańcowego w Kościele był papież Leon XIII (1878-1903). Szukał on opieki Matki Bożej nad Kościołem za pośrednictwem modlitwy różańcowej. 1IX 1883 r. zarządził odprawianie we wszystkich parafiach całego Kościoła październikowego nabożeństwa różańcowego. W ten sposób październik stał się miesiącem różańcowym. W tym samym roku na prośbę generała dominikanów Leon XIII włączył do Litanii loretańskiej wezwanie: Królowo Różańca świętego.
Na szczególną uwagę zasługuje encyklika błogosławionego papieża Jana XXIII Grata recordatio (29 IX 1959) poświęcona modlitwie różańcowej i adhortacja Pawła VI Marialis cultus (2 II 1974), w której za Piusem XII nazywa Różaniec ?streszczeniem całej Ewangelii? (n. 42). Jan Paweł II mówi, że różaniec jest jego ?ulubioną modlitwą?.
16 X 2002 r. papież Jan Paweł II opublikował List apostolski Rosarium Virginis Marice (O Różańcu Świętym), ogłaszając Rok Różańca Świętego. W tym liście papież uzupełnił tę modlitwę o nowe ?tajemnice światła?.
W Kościele Powszechnym
W Rasapha, w Syrii, męczenników Sergiusza i Bakchusa. Mieli być oficerami wojsk pogranicznych, stróżujących nad Eufratem. Męczeństwa dokonali za Maksymiana lub Maksymina Dazy. Bakchusa zasieczono żelaznymi knutami, a Sergiusza ścięto. Później świadectwem szeroko rozpowszechnionej czci stała się m. in. bogata ikonografia ruska.
W Rzymie Św. Marka, papieża. Był następcą Św. Sylwestra, a Kościołem rządził niewiele ponad dziewięć miesięcy. Miał poświęcić dwie bazyliki: przy drodze Ardeatyńskiej oraz przy obecnym pałacu Weneckim. Zmarł w r. 336.