Wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej
Bł. Paweł od św. Klary, brat i męczennik z I Zakonu (+l622). Paweł był serdecznym i umiłowanym uczniem prowincjała w Japonii, bł. o. Apolinarego Franco. Zawsze był do jego dyspozycji. Oprócz katechezy, kiedy przede wszystkim uczył prawd wiary i katechizmu dzieci, młodzież i dorosłych, spełniał także inne posługi, np. troszczył się o chorych w szpitalach i domach prywatnych. Nadto był kucharzem, zakrystianem oraz sprzątał w kościele i w klasztorze. Gdy wybuchło prześladowanie chrześcijan w Japonii, o. Apolinary Franco i Paweł zostali wtrąceni do więzienia w Omurze W więzieniu Paweł ponowił prośbę o przyjęcie do I Zakonu. Został przyjęty do nowicjatu, przybierając imię Paweł od św. Klary. W więzieniu złożył też profesję zakonną, która miała swój epilog w męczeństwie: został skazany na śmierć przez spalenie 12 IX 1622 r. Błogosławiony papież Pius IX beatyfikował go 7 VII 1867 r.
Również 6 listopada Bł. Alojzy Guanella, kapłan z III Zakonu (1842-1915), założyciel Zgromadzenia Sług Miłości i Zgromadzenia Córek Najświętszej Maryi od Opatrzności Bożej
Urodził się 19 XII 1842 r. we Fraciscio koło Lugano (Włochy) jako dziewiąty z trzynaściorga dzieci. Po śmierci ojca we wczesnym dzieciństwie poznał biedę i troski wiejskiej rodziny. Dzięki pomocy proboszcza wstąpił do kolegium w Como. Po ukończeniu seminarium przyjął święcenia kapłańskie. Na różnych placówkach jako wikariusz rozwijał działalność, której celem było zapobieganie dotkliwej nędzy parafian. Pracował wśród najnieszczęśliwszych – upośledzonych umysłowo. Organizował Akcję Katolicką młodych. Pozyskiwał liczne powołania kapłańskie. W 1875 r. udał się do Turynu, do ks. Jana Bosko, który powierzył mu tam rozmaite funkcje w swym oratorium i u którego nauczył się metody pedagogicznej. Ślubami zakonnymi związał się ze wspólnotą salezjańską. Jako entuzjasta św. Franciszka wstąpił w szeregi III Zakonu. Od św. Franciszka zaczerpnął ducha ubóstwa i radości, zawierzenia Opatrzności Bożej i miłości względem najbiedniejszych braci. Nie brakowało w jego życiu prób i trudnych doświadczeń – podejrzeń i antyklerykalnych prześladowań. Będąc w Rzymie, pozyskał za to przychylność i przyjaźń świętego papieża Piusa X. W 1912 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby zapoznać się z losem emigrantów włoskich. Niebawem wysłał tam swoje siostry – córki Najświętszej Maryi od Opatrzności Bożej. Zakładał szkoły przysposobienia zawodowego i oratoria dla młodzieży. Spieszył z pomocą ofiarom trzęsienia ziemi w Kalabrii i w Messynie. Zmarł w Como 24 X 1915 r. Papież Paweł VI beatyfikował go 25 X 1964 r.
W kościele Powszechnym:
W Rennes, we Francji, św. Melaniusza, biskupa. W posiadłości rodzinnej wybudował oratorium, przy którym mieszkał także wówczas, gdy wyniesiono go na stolicę biskupią. Zmarł około r. 540. U jego grobu ufundowano później opactwo, które nazwano jego imieniem.
W Jerozolimie św. Kalinika i jego dziewięciu towarzyszy, męczenników. Po bitwie pod Yarmouk panowanie bizantyjskie w Syrii i Palestynie zostało złamane. Saraceni zajmowali miasto po mieście, nie natrafiając na poważniejszy opór. W lecie 637 r. opanowali Gazę. Dowódca arabski Amr kazał sobie wówczas przyprowadzić garstkę żołnierzy, których nie objęły warunki kapitulacji i zażądał od nich apostazji. Gdy odmówili, zostali uwięzieni. Wycierpieli wiele. Potem przewieziono ich do Jerozolimy, gdzie patriarcha Sofroniusz mógł ich kilka razy odwiedzić w więzieniu. Straceni zostali u bram miasta w r. 638. Patriarcha zadbał o ich pochowanie w oratorium poświęconym św. Szczepanowi.
W Stommeln, niedaleko Kolonii, w Niemczech, bł. Krystyny. Stygmatyczka, obdarzona niezwykłymi wizjami, przeżywała także chwile bardzo trudne. Zmarła w r. 1312. Proces kanonizacyjny nigdy nie został ukończony, ale Pius X zaaprobował jej kult w r. 1908.