30 listopada

Wspominamy:
W rodzinie franciszkańskiej
Bł. Bernardyn z Fossy, kapłan z I Zakonu (1420-1503)
Bernardyn Amici, kaznodzieja i pisarz franciszkański, urodził się w 1420 r. w Fossie koło Akwili (Włochy). Doktoryzował się w Perugii. W 1445 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Apostołował przy klasztorach w Gubbio i Stroncone oraz w innych klasztorach Umbrii. Kilka razy był wybierany na ministra prowincjalnego. Pracował w Czechach i w Dalmacji; był także prokuratorem generalnym zakonu w kurii rzymskiej. Kilkakrotnie uczestniczył w kapitułach generalnych zakonu. Dwukrotnie odmówił przyjęcia godności biskupiej. Był doskonałym kaznodzieją. Napisał kilka dzieł z teologii i historii. Jako wierny syn św. Franciszka i naśladowca Jezusa współpracował ze św. Bernardynem ze Sieny i św. Janem Kapistranem. Skopiował w swoim posługiwaniu z życia św. Bernardy na ze Sieny ducha wiary i skupienia, roztropność, pokorę, umiarkowanie i zapał o chwałę Bożą. Przemierzał miasta i wioski, głosząc kazania i nawracając grzeszników i oziębłych. Ostatnie lata życia spędził w Abruzzach, gdzie zakładał nowe klasztory. Zmarł 27 XI 1503 r. w klasztorze św. Juliana koło Akwili. Papież Leon XII potwierdził jego kult jako błogosławionego 26 III 1828 r.

W kościele Powszechnym:

Świąteczne wspomnienie św. Andrzeja, apostoła. Pocho­dził z Betsajdy i był rybakiem. Zrazu pasjonowało go przepowia­danie Chrzciciela, ale gdy z ust Jana usłyszał: ?Oto Baranek Bo­ży”, poszedł za Jezusem, a bratu z zapałem oświadczył: ?Znaleź­liśmy Mesjasza”. W Kanie był świadkiem pierwszego cudu. Po cudownym połowie został wyraźnie wezwany. Zareagował bez wa­hania. Odtąd należał do najbliższych. Był zawsze pod ręką, po­średniczył, rzutko spełniał polecenia. Wolno przypuszczać, że po Zesłaniu Ducha Świętego apostołował w Poncie i Bitynii, może także w Scytii i Tracji, a w końcu w Epirze i Achai. Wedle świadectwa z IV w. zginął w Patras, pożegnawszy z krzyża ze­branych wyznawców. Miało się to stać w r. 60. Relikwie w IV stuleciu przeniesiono do Bizancjum, a w r. 1208 do Amalii. Gło­wę natomiast od r. 1462 przechowywano w Rzymie. W r. 1964 oddano ją Grekom. Poprzez stulecia Andrzej czczony był żywo zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.

W Ratyzbonie, w Niemczech, bł. Fryderyka. Był u augustianów skromnym bratem. Zajmował się prostymi pracami domowymi, ale równocześnie posługiwał biednym. Zmarł w r. 1329. Jego kult zaaprobował w r. 1909 Pius X.

W Launceston, w Anglii, św. Kutberta Mayne, męczen­nika. Już w czasie studiów w Oxfordzie zbliżył się do katolików. Gdy otrzymał z kontynentu listy od Grzegorza Marin i Edmunda Campiona, nakazano jego aresztowanie. Uciekł wówczas do Dou­ai. Odbył tam studia teologiczne, a w r. 1576 został kapłanem. Wkrótce potem wrócił do ojczyzny. Przez jakiś czas przebywał w Kornwalii, ale rychło go wyśledzono. Zginął w r. 1577. Wraz z innymi męczennikami angielskimi kanonizował, go w r. 1970 Paweł VI.

Scroll to Top