15 grudnia

wspominamy:

W rodzinie franciszkańskiej:
Błogosławieni Alojzy i Jan Maki, męczennicy z III Zakonu (+1627). Obu błogosławionych męczenników wspomina się z racji serdecznego ducha i bratniej gościnności. Podczas prześladowań dom ich był otwarty dla wszystkich ściganych. Ponadto troszczyli się o więźniów i pomagali im w ucieczce, ratując chrześcijan. Obydwaj należeli do III Zakonu św. Franciszka. 22 VII 1626 r. jezuita o. Tomasz Cugi został pochwycony w Nagasaki w domu Maki, w którym odprawił Mszę św. Z tej racji gubernator Feizo, apostata, aresztował o. Tomasza oraz gospodarza domu Alojzego Maki i jego 27-letniego adoptowanego syna Jana i umieścił w więzieniu w Omurze, gdzie przebywali 13 miesięcy. Dnia 7 IX 1627 r. zostali doprowadzeni na Wzgórze Męczenników w Nagasaki, przywiązani do słupów i żywcem spaleni. Razem z nimi zginął o. Tomasz. Błogosławiony papież Pius IX beatyfikował ich 7 VII 1867 r.

Również 15 grudnia Bł. Maria Franciszka Schervier, dziewica z III Zakonu Regularnego (1819-1876), założycielka Zgromadzenia Sióstr Ubogich św. Franciszka. Urodziła się 3 I 1819 r. w Akwizgranie (Niemcy) jako córka Jana Henryka Kaspra i jego żony Marii Alojzy z domu Migeon, należąc do ośmiorga dzieci zamożnej mieszczańskiej rodziny. W 1832 r. zmarła jej matka i Maria musiała się zająć gospodarstwem domowym. Pamiętała o ubogich, chorych i sierotach, którym spieszyła z pomocą materialną i ucząc katechizmu. Potem utraciła ojca. Po odprawieniu rekolekcji 3 X 1845 r. wraz z pięcioma towarzyszkami rozpoczęła życie we wspólnocie. Działalność charytatywna była głównym celem kształtującego się zgromadzenia; posługiwały chorym dotkniętym epidemią cholery i ospy. W krótkim czasie sformułowała sposób życia sióstr oparty na regule III Zakonu św. Franciszka. 12 VIII 1850 r. siostry przywdziały habity i nazwały się Siostrami Ubogich św. Franciszka. Regułę zgromadzenia zatwierdził papież Pius X w 1908 r. Rozwijało się ono bardzo szybko. W 1858 r. założono dom prowincjalny w Hartwel w Stanach Zjednoczonych. W momencie zatwierdzenia papieskiego zgromadzenie posiadało 61 domów, z czego 16 w USA, i 1500 członkiń.

Szczególne uznanie zaskarbiło sobie w czasie wojen z Danią i Francją (1866 i 1870), kiedy siostry pospieszyły na pomoc rannym i dotkniętym działaniami wojennymi. Mimo bardzo aktywnego życia Maria Franciszka potrafiła znaleźć czas na modlitwę, medytację, codzienne nawiedzenie Najświętszego Sakramentu. Żywiła także serdeczną cześć i nabożeństwo do Matki Bożej. Była łagodna i uprzejma dla innych, względem siebie wymagająca. Mnożyła umartwienia i pokuty. Godnie i z poddaniem się woli Bożej przyjęła swoją chorobę. Zmarła w Akwizgranie 14 XII 1876 r. Papież Paweł VI zaliczył ją w poczet błogosławionych 28 IV 1974 r.

W Kościele powszechnym:

W Cava dei Tirreni, pod Salerno, we Włoszech, św. Maryna, opata. Od r. 1146 rządził szczęśliwie wspomnianym opa­ctwem, a z czasem, wyposażony w przywileje papieskie i króle­wskie, stał się przełożonym całej kongregacji mniszej. Zmarł w r. 1170. Mnisi otaczali go czcią, ale o potwierdzenie kultu sta­rań nie robili. Nastąpiło to dopiero w r. 1929.

W Brescji, w północnych Włoszech, św. Marii od Krzy­ża di Rosa, założycielki zgromadzenia służebnic miłości. Kształ­ciła się u wizytek. Potem oparła się projektom małżeństwa, które wysunęła rodzina. W r. 1836 zajęła się dotkniętymi epidemią i za­częła pomagać w szpitalu. Razem z Gabrielą Bornati i dwiema innymi zainstalowała się następnie w domku przy szpitalu, by sprawniej usługiwać chorym. Z zatwierdzeniem statutu dla tej no­wej społeczności łatwo nie poszło. Opowiedział się za nimi lud, a zwłaszcza chorzy, urzeczeni ich usłużnością. Potem wyłoniły się okazje do rozszerzenia działalności na inne miasta i szpitale. W r. 1850 Pius IX zaaprobował konstytucje. Założycielka zmarła w pięć lat później. Kanonizował ją w r. 1954 Pius XH.

W Weronie, we Włoszech, bł. Jana Henryka Karola Steeb, założyciela sióstr miłosierdzia. Pochodził z wiirttemberskiej Tybingi i zrazu był protestantem. Na katolicyzm przeszedł pod wpływem lektury dziełka Bossueta o protestantyzmie. W r. 1796 przyjął święcenia kapłańskie. Przy współudziale Wincencji Polo­ni założył stowarzyszenie, z którego wkrótce wyłoniło się nowe zgromadzenie. Zmarł w r. 1856. Beatyfikował go w r. 1975 Pa­weł VI.