20 stycznia

wspominamy:

w rodzinie franciszkańskiej:
Św. Adiut, brat i męczennik z I Zakonu (+1220)
Brat Adiut razem z czterema współ­braćmi został ścięty w Marrakeszu, stoli­cy Maroka, 16 1 1220 r. U zarania zako­nu franciszkańskiego pierwsi bracia oddali życie dla Ewangelii i przykładem swym zapalili wielu naśladowców do świadcze­nia o Chrystusie i Jego Królestwie aż do przelania własnej krwi. Papież Sykstus IV kanonizował Adiuta 7 VIII 1481 r.

Św. Eustochia Calafato, dziewica z II Zakonu (1434-1485)
Eustochia urodziła się w miejscowości Annunziata koło Messyny 25 III 1434 r. jako córka hrabiego Bernarda Calafato i Matyldy Colonny. Na chrzcie św. otrzy­mała imię Smeralda. Od najmłodszych lat wychowywana była pobożnie i reli­gijnie. Gdy miała 11 lat, ojciec pragnął, by poślubiła kupca z Messyny. Ona jed­nak postanowiła poświęcić się Chrystu­sowi za wzorem matki, która wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i prowadziła w rodzinie życie niemal zakonne. W zakonie Klarysek przyjęła imię Eustochia. Pragnęła upodobnić się do Chrystusa Ukrzyżowanego i uzyskać palmę męczeństwa. Ciało pod­dawała niezwykłym umartwieniom, postom, długim modlitwom.
Siostra Jakuba Pollicino, która wiernie i starannie opisała życie św. Eustochii, podaje, iż święta spędzała całe godziny przed Najświętszym Sakramentem. Gdy tylko mogła, ?udawała się do Kościoła przed Jezu­sa Eucharystycznego i w pewnej odległości – czuła się bowiem niegod­na stać bliżej – rzucała się na ziemię, z najwyższym szacunkiem składa­jąc dziękczynienie Panu”.
Papież Pius VI dnia 14 IX 1782 r. zaliczył ją w poczet błogosławio­nych, a Jan Paweł II dnia 11 VI 1988 r. kanonizował ją w Messynie.

W Kościele Powszechnym
W Rzymie Św. Fabiana, papieża, który rządził Kościo­łem w latach 236?250. Śmierć męczeńską poniósł za panowania Decjusza. W r. 1854 De Rossi odkrył na cmentarzu Kaliksta na­grobną płytę z jego imieniem.

Tamże św. Sebastiana, męczennika. Wiemy o nim nie­wiele, mimo to spowity został w barwne legendy i z czasem stał się jednym z najbardziej popularnych orędowników i patronów. Poświęcono mu też liczne i wspaniałe dzieła. Do niedawna w li­turgii wspominano go razem ze św. Fabianem, ale ostatnio wspom­nienia, których połączenie nie było historycznie uzasadnione, ro­zdzielono.

W Ławrze Sahel pod Jerozolimą św. Eutymiusza, jed­nego z najsłynniejszych mnichów palestyńskich. Zmarł w r. 473 w wieku lat dziewięćdziesięciu siedmiu. Kościół grecki dopatruje się w nim głównego organizatora swej liturgii. Cyryl ze Scytopolis pozostawił nam doskonałą biografię tego wielkiego męża.