wspominamy:
w rodzinie franciszkańskiej:
Św. Wincenty Pallotti, kapłan z III Zakonu (1795-1850), założyciel Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego
Wincenty Pallotti urodził się w Rzymie 21 IV 1795 r. Na chrzcie otrzymał imiona: Wincenty Alojzy Franciszek. O rodzicach napisał: ?Bóg dał mi świętych rodziców”. Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjalnej zapisał się na studia filozofii, a potem teologii na papieskim uniwersytecie Sapienza, które zakończył podwójnym doktoratem. Za radą swojej ciotki – klaryski Rity De Rossi, stał się członkiem III Zakonu św. Franciszka. Duchowość franciszkańska będzie inspirowała całe jego późniejsze życie.
Święcenia kapłańskie przyjął 16 V 1818 r. Stał się wtedy prawdziwym apostołem Wiecznego Miasta. Działał tam jako duszpasterz młodzieży, pocieszyciel chorych i więźniów, rekolekcjonista i misjonarz ludowy. Święty Wincenty ustanowił uroczystą oktawę Epifanii, rozszerzał apostolat modlitwy, żywił szczególne nabożeństwo do Matki Bożej, którą ogłosił protektorką apostolstwa katolickiego. Umarł 22 I 1850 r., mając 55 lat. Już za swego życia otrzymał zaszczytny tytuł: ?apostoł Rzymu” i ?drugi św. Filip Nereusz”. Był prekursorem Akcji Katolickiej. Błogosławiony papież Jan XXIII ogłosił go świętym 20 1 1963 r.
w Kościele Powszechnym
W Saragossie, w Hiszpanii, św. Wincentego, męczennika. Był archidiakonem Walerego, biskupa tego miasta, a męczeńską śmierć poniósł około r. 304. Sławili go w starożytności poeta Prudencjusz i wielcy kaznodzieje, jak Augustyn. We Wrocławiu czczono go ongiś jako patrona katedry.
W Persji św. Anastazego, męczennika. Zetknąwszy się w Jerozolimie z chrześcijanami, przyjął chrzest i pozostał tam jako mnich. W r. 628 udał się do Cezarei Palestyńskiej, opanowanej przez jego ziomków. Ujęto go wówczas i wywieziono do Persji, gdzie razem z siedemdziesięcioma innymi wyznawcami poniósł śmierć za wiarę.