w rodzinie Franciszkańskiej:
Bł. Jan Chrzciciel z Fabriano, kapłan z I Zakonu (ok. 1469-1539)
Pochodząc ze sławnej patrycjuszowskiej rodziny Righich, otrzymał staranne wychowanie Wyróżniał się umiłowaniem modlitwy oraz honorem rycerskim. Rozczytywał się w życiorysie św. Franciszka z Asyżu. Wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, żyjąc na wzór pierwszych naśladowców Biedaczyny. Wiele lat spędził w klasztorze w Forano, budując braci pokorą i posłuszeństwem. Następnie wiódł życie pustelnicze w Massati, oddając się przede wszystkim rozważaniu Męki Pańskiej. W dalszym ciągu studiował życie Biedaczyny oraz rozczytywał się w dziełach Ojców Kościoła. Uważano go za mądrego i roztropnego. Nigdy nie oddalał się od bliźnich, dla każdego miał czas, dobre słowo i radę. Nie zakopał talentów otrzymanych od Pana, ale przeciwnie, pomnożył je. Oddany pracy, wiódł życie pokutne. Zmarł w 1539 r.
Papież Leon XIII dnia 7 IX 1903 r. zatwierdził jego kult jako błogosławionego.
w Kościele Powszechnym:
W Jerozolimie św. Sofroniusza, patriarchy. Przyjaciel Jana Moschosa, autora słynnej Łąki duchownej, wcześnie przybył do Świętego Miasta. Potem zwiedzał osiedla mnichów w Europie oraz wybrał się do Rzymu. Gdy wrócił na Wschód, zaangażował się w spory teologiczne. Przede wszystkim zwalczał monoteletyzm. Od r. 634 był patriarchą. Na piśmie pozostawił Synodica, Florilegium, Enkomion, Pochwałę męczenników Cyrusa i Jana oraz ? razem z Janem Moschosem ? Żywot Jana Jałmużnika. Nie jest rozstrzygnięte, jaki był jego udział w redagowaniu Komentarza liturgicznego oraz Typikonu. Zmarł jako dziewięćdziesięcioletni starzec w r. 638, a więc wkrótce po zajęciu Jerozolimy przez kalifa Omara.
W Kordobie, w Hiszpanii, św. Eulogiusza, męczennika. Oskarżono go o wzniecanie niepokojów, ale wkrótce uwolniono. Po jakimś czasie aresztowano powtórnie za to, że ukrywał młodą chrześcijankę, córkę muzułmańskich rodziców. Był już wtedy elektem na toledańską stolicę biskupią. Męczeństwa dostąpił w r. 859.
W Huang-Yen, w Indochinach, bł. Dominika Cam, kapłana i męczennika. Gorliwie pracował wśród swych ziomków. Aresztowany i przewieziony do stolicy prowincji, został skazany na śmierć i ścięty w r. 1859. Beatyfikowano go w r. 1951.